غزل ............روایت عشق
راهب این دل توهستی پــس کجا جا مانده ای
تو ره عشق خودت گم کرده, بی ما مانده ای
یادی از ایـــن دل نــمـــودی بـعد آن نابودیش
چشم آن دل انتظـــاری ســـوی فردا مانده ای
در مداوای دل زخــــمی بــــه دست روزگار
عشق فرهادت فــراموش یـــا در اما مانده ای
چون روایت می کنم عـــشق خــودم با نام تو
با صنوبر ناله کــــردی بی تمـــاشا مانده ای
مرگ گل را در گـــلستان دلت هرگز مخواه
نامی از مــن برده ای دلخسته یا وا مانده ای
شرح سرد عشق قـــــاسم از تو میباید نوشت
یک نگاه بر خود نما تنهای تنهـــــا مانده ای
قــــــــــــاسم رنجبـــــــــــــــــــر *17/7/1392*